Zor bir yıl bekliyor bizi
Hep 2019 da son bulsun diye umutlanmıştım ama bu yıl sanki biraz daha zor geçecek. Dilerim sağlıkta şiddet en aza iner, insanlar birbirine saygısı sevgisi tam olur. Yemekte, toplantıdan sonra, mezarlıktan sonra hatta Namazlardan sonra bile bir telaş bir koşturmaca telefonlar elde daha çok iş daha çok zaman diye insanlar hep bir koşturmaca içinde. Geçen hafta Cumartesi Dünürüm Cihan Hilaloğlunun annesini kaybettik, Cenazesinde tüm evlatları ağlıyordu.aradan geçen bir hafta sonrası da Cuma akşamı Dayım Nejdet Kökten vefat etti, Cumartesi de onu toprağa verdik. Her iki hastamızda uzun süre Üniversite hastanesinde Yoğun bakımda kaldı. Sağolsunlar çok ilgilendiler. Allah hepsinden razı olsun, her anını bize bilgi verdiler. Hastalarımızın yanına her gittiğimizde odası ,üstü başı tertemizdi. Ortalıkta ne bir kan ne bir kir asla gözükmedi.Berna Hocamı aradım, bilgi aldım. Kendisi de hasta hasta çalışıyordu , bizi Dr. Gülseren Elay Hocamla görüştürdü,tek tek sorularımızı cevapladı, elimizden geleni yapıyoruz ama umutlarımız çok az diye çok dikkatli kelimeler seçti.Doktorundan hemşiresine, hasta bakıcılarından güvenlik personeline kadar emeği geçen bu değerli dostlarımıza sonsuz teşekkürlerimizi sunuyoruz. Hepinizden Allah razı olsun.Bu zor süreci hep birlikte yaşadık,yaşıyoruz.
Yoğun Bakımdaki Hocamız Babasını da anlattı, 3 ay boyunca çok ilgilendim, çok uğraştım ama kurtaramadım derken biz ona Sabır diledik,oda bize sabır diledi. Hayat bir varmış bir yokmuş, Koca koca çınarlarımız bir bir ayrıldı aramızdan. Hastanede kaldığı sürede gelen, cenazelerimize katılan, taziyede bizleri yalnız bırakmayan tüm dostlarımıza çok teşekkür ediyoruz.İyi ki hastanelerimiz, ve bu hastanelerde çalışanlarımız var,güvenle teslim ediyoruz,güven içinde kalıyorlar.
