Nağmeli yağan yağmurlar aşkına yüreğime damla damla yağan sensin ve sensin kehribar. Çekip gider sözlerim gönül şehrine. Baş köşesi elbette senin yerin ve anlamını yitirmeyen gönül köşkümsün, yerin ve yerim bu hayalim. Kalbimi kalbine sardığını görüyorum ve sıkı sıkı. Aman Allah’ım tütsülerin aşkına aşk kokusu aşkına aşka aşık hayalim.
Yaktığın tütsüler mi yoksa sana sarılan gerçekler mi ? Gökleri seyreder elbette eşsiz ruhumuz, elbette sevgiye hasretiz. Her şeyi geçte kalbimi kalbine nasil sardın nirvanasına onu söyle ey sevgilim. Unutulmayan hayallere iştiyak gerçeğim diye haykırıyorsun. Aman Allah’ım kabul mu oldu senli seni yaşamak, yoksa sevgilim ne kadar da gerçeği yaşıyorum gibi duruyorsun. Karşımda ammer tütsüsü gibi yayılıyor gözlerin ve yürek dağlarıma. En güzel yanı ne biliyormusun kehribarım, düşünceli olan hallerini seviyorum desem aklıma düşer. Haluk Levent’in o güzel şarkısı; “Düşündürdü beni yine gözlerin her bakışın içime ateş olur beni benden alır senin sözlerin biri biter ötekisi dert olur” ilmek ilmek sararım kalbime aşk kokunu ve bilirim ki, bitmeyen türkümsün. Kimselerin bilmediği hayalimin başkenti asil sevgilim.
Hayalinden çıkart ve gerçeğimi yaşa diyorsun da buna insan üstü çabalar gerek mi, gerek! Sevgilim ne kadar yüreğin var olduğunu biliyorum ve biliyorum ki sana bunu hiç demiyorum. Sonumu bırak hiçbir şeyin başı ve sonu yok, insan başlatır ve bitirir. Ama son sahneyi kader oynar, evet şimdi sıkı sıkı sarıldım ve içindeki pir aşkına seni yağan yağmurlar kadar seviyorum desem az kalır. Kabul ediyoruz mu duydum bunu zaman belirlemez yüreğindeki sevgi bağın çiçekler bittiği gün elbet. Önce ellerime, sonra ruhuma çekeceğim güllerin kokusunu hayale dalarken. Seni, senle yaşamak gibi çılgınca isteklerim var ve elbette aklı başında düşlerimize mülhem tut hadi sana yollanan mektupları hayalden hayale. Elbette gerçeği yaşayacağımız günler olacak ve seninle ilkleri hayalimde heyecanı senle asil yarim. Baki selam. Ömrümden bir gün senle dolu hayaline yazıyorum yüreğimin güzel gerçeği kehribar.