KORUNAMIYORUZ!
Bu toplum psikolojisi ile yaşamak imkansız hale geldi. Umutlarımızı, hayallerimizi, hayatlarımızı ve hedeflerimizi ölüm ile öpüyorlar….
Toplumsal olarak travmalardan umarım en kısa zamanda kurtuluruz.
Kadın olarak korunamıyoruz
Çocuk olarak korunamıyoruz
Bebek olarak korunamıyoruz
Polis olarak korunamıyoruz
Doktor olarak korunamıyoruz
Öğretmen olarak korunamıyoruz
Hayvan olarak korunamıyoruz
Orman olarak korunamıyoruz
Korunamıyoruz korunamıyoruz korunamıyoruz…
Hem kadın olarak, hem engelli kadın olarak çok büyük endişe içindeyim. Her sabah uyandığımızda ölüm kaygısı gün geçtikçe artıyor. Sürekli arkamıza bakarak yürür olduk, asansöre bir tanıdığımız ya da mesai arkadaşımızla binemez olduk, güvenlikli sitelerde evlerimizde bile güvende değiliz, kişisel şeylerimizi konuşamaz ve mutluluklarımızı paylaşamaz olduk. Can güvenliğimiz yok oldu. Güzel ülkem ölüm ülkesi oldu… Maalesef ve maalesef bugünleri de gördük. Umutlarımızı, hayallerimizi, hayatlarımızı ve hedeflerimizi ölüm ile öpüyorlar…. Toplumsal olarak travmalardan umarım en kısa zamanda kurtuluruz.
