Bir görünür, bir kaybolur.
Tıpkı yağmurdan sonra açan gökkuşağı gibi... Arkamda bıraktığım hiç birşey yok.
Gökkuşağı gibi benimle beraber geliyor, yaşamım, yaşadıklarım ve yaşayacaklarım...
Ne kadar acı ve sevinç; dört mevsim, her an yaşamım ve seyrine daldığım dağların yamacı, yüreğimin acısı ve mutluluğu Kehribar...
Aymaz gözlerim yangını ve gözyaşlarına aktıkça akıyor ruhumdan.
Sebepsiz akıyor artık; nedensiz akıyor sağanak yağmuru gözyaşlarım. Belkide sensizliğin derin acısıdır hayalim!..
Aşk doymaz hallerimiz elbette gelecek, vakit yakındır.
Belkide hissettiğim kadar seviyorum; inan hayalimde o kadar güzelsin ki!..
Pamuklara sarasım geliyor seni.
İnce ince, kat kat yüreğimde yerin derin. Evet, bunaltacak kadar sevemem, asildir benim sevgim hayalim!...
Uzaktan yaktığın ateşin dumanı dağılıyor göklere. Ben seni izlemeyi seviyorum desem, sen de beni seyretmeyi seveceğin günler gelir mi
Elbette gelir hayalim, neler olmaz ki?
Yeter ki yürekten isteyelim, evren olması için elinden ve gönlünden geçeni yapar yeter ki yaşa, güzel yaşa Sevgilim!..
Bilmiyorum?
Kiminle mutlusun ve kimler seni mutsuz ediyor?
Ve biliyorsun ki sana kıyamam, inan baktıkça bakmaya doyamadığım hayalin...
Seni ne kadar derin seveceğim, inan akıllara zarar...
İnan seni bulduğumda ya da sen beni bulduğunda geçen senelere bir sitem değil, bin sitem edeceğiz; bu kesin.
Çünkü sen de yoruldun sevgilim.
İnsanlardan, bilhassa hal bilmezlerden;
Hiç kimse benim seni sevdiğim kadar sevemeyecek.
Benim sevdiğim gibi seni yüreğini evi bilmeyecek. Yorma kendini, akışına bırak hayatı sevgilim. Çünkü seni candan öte seven nazenin var sevgilim.
Kucak dolusu muhabbet yolluyorum, gül kokulu günlerin olsun keskin bakışlı kehribarım.
Asil hayalim, onurlu sevdam benim.
Baki selam hasretim...
