Edebiyat tarihinin en kısa cümlesini kurarak beni en çok hüzünlendiren ve söylenmemiş bir hikayeyi kalbime bir neşter gibi saplayan yazar Hemingway’ın yazdığı söylenen o cümle şuydu;
For sale: baby shoes, never worn.
(Satılık: Bebek Ayakkabısı, giyilmemiş)
Yıllarca bu cümle üzerine tamamlanmamış olası hikayeleri deneme gibi yazdım. Kimdi o bebek? Doğarken mi ölmüştü? Büyümüş müydü yoksa? Fazla ayakkabısı olan bir çocukluk yaşamıştı? Beklenen bir bebek miydi? Bir yasak aşkın meyvesi miydi?
Beni bedbaht eden şey o cümlede umudun yokoluşunun gizeme yenik düşmesiydi…
Dün Suriyeli bir çocuk işçi 11 yaşında bir kazada öldü.
Aynı cümle musallat oldu.
Minicik bir bedenin yorgunluğunun hazin sonu…
Düşündüm.
Kısacık yaşamı anlatacak bir cümle yazsaydım ne yazardım?
Gözlerim dolu dolu!
Satılık yaşamlara kiralık hayalleri doldurmaya çalışan mazlum minik bedenlerin aslında hiç yaşamadığı coğrafyalarda bir hiç uğruna da ölünebileceği bilinir.
Ölür ya da öldürülürsün.
Ya bir kaza kurşununa,
Ya da bir iş kazasında..
Ahmet onlardan sadece biri idi.
Umudu elinde öldü.
#ahmetavan
