Pandemi servislerinde görev yapıp ailesinden uzak kalan yada Görevi başında sehit olan bütün sağlık mensuplarımız adına temsili olarak evlatlarına onların duygularıyla, onların yerine yazdığımız mektup..
SEVGİLİ KIZIM
Biliyorum üzgün ve şaşkınsın, Biliyorum uzun zaman oldu anneni görmüyorsun üzülme yavrum bilesin ki annen başka çocuklar annelerine babalarına sağlıkla kavuşabilsin diye sizlerden ayrı durmakta ve sizleri korumak hastalık riskini evine taşımamak için otel odalarının köşelerinde ailesini düşünmekte. Merak etme bu günleri hep beraber atlatıp ömrümüzün geri kalan kısmında mutlu olacağız korona günlerinde şöyle yapmıştık diye hazin li bir gülümseme ile bu günleri hatırlayacağız, Merak etme annene bir şey olursa da sen büyüdüğünde benimle gurur duyup korona günlerinin kahramanlarından biride benim annemdi diyeceksin. Üzülme kızım bu ülkenin kahraman Mehmetçiği, polisi ülkesini nasıl hayatından, evlatlarından üstte tutuyorsa, biz sağlık çalışanları da aynen öyle tutuyoruz. Varsın bugün bizi kimse düşünmesin, varsın devletimiz vatandaşı korumak için her tedbiri aldığında bizi ön cepheye atıp giden gider kalan bizimdir desin, varsın evinde oturan diğer memurlarına her türlü teşviki sağlayıp bizi sadece alkışlasın biz biliyoruz ki bizim emeğimizin karşılılığı ödenemez bu karşılığı ancak ve ancak tarih verebilir.
Sevgili kızım uzun zaman oldu seni göremiyor koklayamıyorum yemeklerini zamanında yiyor musun bilmiyorum , derslerine çalışıyor musun takip edemiyorum, saçlarını tarayabiliyor diye babana kızıyor musun göremiyorum maalesef sağlıkçı çocuğu olmak böyle bir şey gece üzerinizi örten sizleri uyutan anneniz olmadığı için erken büyümek olgunlaşmak zorundasınız bunun için en ihtiyacınız olduğu zamanda yanınızda bulunamadığımız için lütfen bize kızmayın.
Biz bu kadere boyun eğdik….
