Memur memnun.
Sendika memnun.
Hükümet memnun.
Memur memnun olmasa;
toplu sözleşmelerden 7 dönemdir hiçbir şey elde edemeyen siyasetin kontrolündeki sendikaya üye olarak veya istifa etmeyerek, yetkili olup, etkili olamayan sendikanın yetkisinin devam etmesini sağlamaz.
Sendika memnun olmasa;
%88 zam isteyip, karşılığında gelen 10+6 ve 4+4 teklife tepki gösterir. Alanlara çıkar.
18 ağustosta bir gün iş bırakıyoruz deyip, iş yerine gidin. Kartınızı basın. İş yerinde bekleyin diye üyelerine mesaj atmaz.
Hükümet memnun olmasa; memurun refah düzeyini yükseltmek için birazcık olsun çabalar.
Kısacası böyle başa, böyle tarak.
Toplu sözleşmelerin en başından beri söylediğimiz gibi, toplu sözleşmeler mevcut hükümet yetkilileriyle yetkili sendikalar arasında oynanan bir tiyatrodan ibarettir.
Tiyatronun 8. Sahnesini de hep birlikte izledik.
Mevcut hükümet yetkililerine teklifimizdir.
Bundan sonraki yıllarda toplu sözleşme masasına oturmaya gerek yoktur.
Zam adı altında verilen %3’lük, %5’lik artışlar enflasyon rakamlarının altında kaldığı için, verilen artışlar reel olarak memur maaşlarını bir kuruş bile artırmamaktadır.
Verilen artışlarda hiçbir güvenilirliği kalmamış olan TÜİK’in enflasyon rakamlarına göre yapıldığına göre, memurlar bu güne kadar fakirleşmiş ve fakirleşmeye devam etmektedir.
Hakem kuruluna gitmeye de gerek yoktur.
2010 yılında yapılar referandumda, sokak sokak gezerek referandumda evet oyu verin memurlara toplu sözleşme geliyor diyenler, bu gün, bu yasa değişmeli diyor.
Oysa biz o günde, aklınıza başınıza alın bu toplu sözleşme değildir. Demiştik. Bir şeyin doğru ya da yanlış olduğunu anlamak için, aradan 15 yılın mı geçmesi gerek?
Bildiğimiz gibi, toplu sözleşmeden sonuç çıkmaması durumunda, hakem kuruluna gidiliyor. Hakem kurulunun yapısı 11 kişiden oluşuyor. 11 üyenin 6 tanesi hükümet tarafında 5 tanesi sendikalar tarafında. Sizce, sonucu belli olan bir komisyona niye başvuru yapılsın ki?
Sonuçta iki yılımız daha heba oldu.
Geçmiş olsun.
