Bugün, 15 Aralık 1978’de başlayan iş yaşamımın 43’üncü yılı. Hayatımın yüzde 72’sini çalışarak geride bıraktım. İşe ilk başladığım günü hatırlıyorum da bir gün öncesinden vücudumu saran heyecanı ve tarifi mümkün olmayan mutluluğu anlatacak kelime bulamıyorum, cümle kuramıyorum.
İşe başladığım gün, fiilen üstlendiğim ailevi sorumluluklarımın resmen başladığı ve bir anda büyüdüğüm gündü.
Genel Müdür Ökkaş Kıroğlu’nun onayı sonrası Güneydoğu Tarım Satış Kooperatifleri Birlikleri (Güneydoğubirlik) Başpınar İşletmeler Müdürlüğü Konsantre Üzümsuyu Fabrikasına adım attığımda kalbimin ritmi yükselmişti. Müdürümüz, 43 yıldan beri ağabey bildiğim Yılmaz Kurt’u, Makina Mühendisi Fazlı Kirişçi, Kimya Mühendisi (tanıyan herkesin Adnan hocası) Adnan Ercan’ı, Günay (Güreş) Ablayı ve diğer arkadaşları burada tanıdım, sevdim. Bir yıl sonra genel müdürlükte görevlendirildim.
Güneydoğubirlik’te çalıştığım dönemde Ökkeş Bey’den sonra Dr. Ali Parıl Sümer ve Bülent Özesen Genel Müdürlük yaptı. O dönemde Güneydoğubirlik’te çalışmak adeta ayrıcalıktı. Sonraki yıllarda zaman zaman ekonomik sıkıntılar dolayısıyla maaşlar gecikmeli ödense de çalıştığımız kurum sağladığı istihdam, siyasetteki belirleyici rolü ve ekonomiye kattığı değer ile Gaziantep’in yanı sıra bölgede önemini korumuştu.
İstihdamdaki plansız artış ve kurumun uzun yıllara dayanan kötü yönetiminin sonucu olarak çalışan sayısının hatırladığım kadarı ile üçte iki oranında düşürülmesi kararı alındı ve belirlenen kriterler (askerliğimi yapmamıştım, karı kocanın birlikte çalışması halinde eşlerin birisinin ayrılması) kapsamında olduğumdan 15 Mart 1983’te ayrılmak durumunda kaldım.
İlk anda çok üzüldüğümüz birçok karar ve sonucun, hakkımıza hayırlı olduğuna tanık oluruz. Güneydoğu Tarım Satış Kooperatifleri Birliği’nden ayrılmam sonrasındaki yol haritam buna güzel bir örnektir. Yıllar ilerledikçe, “Allah işten çıkarılma kriterlerini belirleyenlerin anasına, atasına rahmet etsin” diye defalarca dua ettim. Her son aynı zamanda bir başlangıçtır, buna samimiyetle inananlardanım.
Metin Aybey’in yanında kısa süreliğine diye adım attığım basın sektöründe 37 yıl geride kaldı. Ebediyete göç eden Vahittin Bozgeyik, Bezmi Özkan ve Mehmet Sağlam’ın çok ama çok büyük desteklerini gördüm. Allah üçünden de rahmetini esirgemesin. 30 Eylül 1987’de Anadolu Ajansı’nda, emeklilik sonrası 4 Mart 2003’te SANKO’da çalışmaya başladım. Yani 43 yılda dört işyerinde çalışmışım.
Şunu ifade etmek isterim; 43 yıllık iş yaşamında iyiliğine ya da kendince kötülüğüne iz bırakan herkese teşekkür ederim. Hepsinden öğrendim. Hepsini kazanç görüyorum. İyilerden iyiliği öğrenip iyi olmayı, kötülerden kötülüğü öğrenip kendimi esirgemeyi öğrendim.
